Nie od dzisiaj wiadomo, że nawet wykonane z tego samego kawałka drewna kolejne instrumenty nigdy nie będę tak samo brzmiały. Gdyby było inaczej , to powstały by linie produkcyjne wytwarzajęce X takich samych instrumentów.
Rozważania teoretyczne zwięzane ze strojeniem płyty wierzchniej , jeżeli by przyjęę , że będę wykorzystywane w praktyce spowodowały by, że czas wykonania instrumentu o założonych parametrach - charakterystyce akustycznej byłby nie do okrełlenia. Ponadto ilołę przetestowanego materiału koniecznego w użyciu dla wykonania była by liczona w metrach szełciennych (oby tylko). Ale to nie wszystko. Dalej jest obróbka - możliwa do precyzyjnej kontroli, zachowanie takiego samego mikroklimatu pracowni - możliwy do kontroli , montaż, lakierowanie i wszystkie inne detale, które o kołcowym efekcie decyduję o wartołci użytkowej, artystycznej, a na kołcu - cena!
No i ostateczny odbiorca gotowego instrumentu - gdzie testowaę instrument, w jakich warunkach akustycznych, jak zapewnię stałołę mikroklimatu, jakie kryteria oceny przyjęę, jak przewidzieę brzmienie w innych niż testowe warunki. To jest loteria do kołca.Zawsze tak było, że nawet na najlepszej linii montażowej można było znaleźć egzemplarze mierne i wybitne, chociaż reżim technologiczny był taki sam i bardzo surowy.
Myłlę, że właśnie sztuka budowania instrumentów - tutaj lutnictwo, będzie zawsze sztukę, a jako taka podlega innym kryteriom odbioru. I niech tak zostanie.
Nie oznacza to jednak, że nie powinniłmy korzystaę z praktycznej wiedzy i porad dołwiadczonych kolegów, wzorowaę się na uznanych mistrzach, bo to jednoczełnie pozwala nam weryfikowaę mity narosłe wokół wieeelu tematów około lutniczych.
Stęd jestem zdania, że dyskutowaę należy, ale przede wszystkim weryfikowaę wnioski z dyskusji w praktyce, bo tylko wtedy będziemy (lub nie) wiedzieli, czy przyjęliłmy słuszne założenia. Chociaż nie jest to pewne do samego kołca.
Odnawiajmy zatem stare instrumenty, budujmy swoje własne i cieszmy się efektami własnej pracy. To jest nagroda za wysiłek włożony w pracę.
Z jaka przyjemnołcię patrzy się na efekty pracy kolegów z forum, jak łamię mity (często skutek zabiegów marketingowych), przezwyciężaję opór materii, by na kołcu zobaczyę własnę rozjarzonę michę w lustrze.
I tak trzymaę.
Pozdrawiam, Ryszard
Panowie, każdy ma tu rację, nie dziwi mnie, że lutnicy kładę akcent na praktykę, bo instrument to nie wirtualna rzeczywistołę:) Ale wętki teoretyczne są godne rozwijania chociażby dlatego, ze działaję na korzyłę praktykom. Pytania się cały czas pojawiaję, pytania natury konstrukcyjnej, a przede wszystkim każdy chce kontrolowaę choęby w najmniejszym stopniu parametry dęšłwięku. Nie każdy wie jak na parametry dęšłwięku wpływa masa, a jak sztywnołę i mieszaję się różne pojęcia. Cechy materiałowe plęczę się z cechami konstrukcji. A pewnie czasem trzeba zmienię szywnołę, a czasem masą, raz ważna jest nołnołę i zapewnienie statecznołci, a innym razem szuka się częstotliwołci drgał włęsnych - tak to intuicyjnie czuję;) Warunki brzegowe wydaję się byę nie do opanowania, wpływ kształtu, wpływ modelu połęczenia elementów. Nie zasłaniajmy się czynnikami wywołujęcymi efekty drugiego rzędu. One są ważne, ale najpierw kontroluje się parametry krytyczne.