Plan gitary

[PiotrCh]

Post jest odpowiedzią na prośbę pabowera z postu pierwszy projekt
Nie zamierzam robić wykładu o tym czym jest grafika wektorowa, jak to działa, bo po pierwsze jest tego full w internecie, a po drugie nie mam wystarczającej wiedzy, żeby ci z Was najbardziej zaawansowani w te techniki nie czuli zażenowania Niech to będzie po prostu instrukcja dla tych, którzy pierwszy raz zasiądą przed programem CAD.
Wczoraj zainstalowałem program z licencją darmową nawet do zastosowań komercyjnych. Na razie skorzystamy tylko z kilku funkcji. Poniżej zamieszczam link (nie jestem żadnym dystrybutorem i nie czerpię żadnych profitów, to był pierwszy lepszy program darmowy, jaki znalazłem i zainstalowałem)

to link do softu: http://www.dobreprogramy.pl/DoubleCAD,P ... 37340.html

Instalujemy, w międzyczasie rejestrujemy się na stronie producenta i pobieramy kody na wskazany email.

Zanim załączę zdjęcia podam w punktach algorytm:

1) pozyskujemy zdjęcie gitary, którą chcemy skopiować. Ważne jest, aby zdjęcie były zrobione jak najbardziej prostopadle do płaszczyzny korpusu. Jeśli jest to możliwe, niech będzie to wariant z bindingiem, brak wyokrąglenia zmniejsza nieoznaczoność krawędzi na zdjęciu. Nie wspomnę już, o rozdzielczości - im większa tym lepsza.

2) Po uruchomieniu programu otwieramy pusty szablon. Na płaszczyznę naszej deski kreślarskiej (cyfrowej) wstawiamy zdjęcie poprzez funkcję z menu insert->raster image->from file. Programy CAD pracują na warstwach, więc dobrze jest stworzyć warstwę na podkład/zdjęcie i ją zablokować do edycji. Rysować będziemy na innej warstwie.

3) Wybieramy funkcję spline, bez wchodzenia w szczegóły, są to krzywe sklejane w sposób zapewniający zgodność warunków brzegowych, po szczegóły odsyłam tu: http://pl.wikipedia.org/wiki/Krzywa_B-sklejana

funkcją tą obrysowujemy kontur gitary w taki sposób, że stawiamy punkty na obwodzie z odpowiednią gęstością. Należy sobie poćwiczyć zagęszczanie punktów kontrolnych, nie zawsze trzeba gęsto. Kończy się poprzez zatwierdzeniem klawiszem enter. Teraz nasza linia ma charakter ciągły i może być dowolnie przekształcana, a nas najbardziej interesować będzie skalowanie.

4) skalujemy do rozmiarów naturalnych. Tu konieczne jest znać jakiś charakterystyczny wymiar z kształtu. Rodzi się problem, bo wcale nie musimy znać dokładnie żadnego wymiaru. Wtedy trzeba coś oszacować. Oszacować można wymiar ramki do humbuckera, można oszacować wymiar z mostka, jeśli wiemy ile standardowo wynosi, jeśli znamy menzurę, można skalować względem menzury. Trzeba pokombinować, bo jak wiemy, każda struna ma punkt podparcia na mostku nieco w innym miejscu. Ale szacujemy, można narysować linię przechodzącą pomiędzy wszystkimi siodełkami i ustalić średnią menzurę. Znając menzurę można zwymiarować odległość pomiędzy pierwszym i drugim progiem, które są wyraźne na zdjęciu...ważne, aby wybrać najpewniejszą informację, bo ona zminimalizuje nam niedokładność w docelowym wymiarze. Jak mierzy się w programach CAD? linijką cyfrową - wskazuje się dwa punkty i odczytuje odległość między nimi. Można też narysować linię wymiarową, która na stałe pokaże nam rozmiar. Wiemy, że przykładowo mensura powinna mieć 25,5 cala, a zmierzyliśmy 10 cali. Wówczas musimy powiększyć rysunek poprzez skalowanie. Wybieramy funkcję Scale, zaznaczamy kursorem wszystkie obiekty, które chcemy skalować, zatwierdzamy enterem, następnie wpisujemy z klawiatury współczynnik skali (w tym przypadku 25,5/10=2,55) i zatwierdzamy. Nasz obrys powiększa się i możemy to odczytać linijką lub pokaże się to na linii wymiarowej.

5) przygotowanie do druku. Każdy program ma to jakoś rozwiązane, w tym przypadku nie jest najwygodniej ale się da. Proponuję narysować siatkę z prostokątów mniejszych od A4 i nałożyć ją na nasz obrys. Potem drukować do pdf'a widok po widoku. Ibanez Destroyer mieści się na 6 kartkach A4. Narysowana siatka pomoże w połączeniu tychże wydrukowanych widoków.

To tak w skrócie. Ważne jest, aby skonfigurować program pod swoje preferencje, szczególnie jednostki, nie każdy lubi w calach;)

Właściwie to może być wstęp do projektowania w oparciu o metody CAD. Programu można się nauczyć dość szybko do podstawowych konstrukcji geometrycznych. Pamiętajmy, że spline ładnie opisze nasz kształt, ale trzeba zrobić to z wyczuciem.

W następnym poście wstawię zrzuty z ekranu jako komentarz wizualny;)

pozdrawiam

[poco]

No!!! O to chodziło.
Pozdrawiam, Ryszard

[pabowero]

dzięki za opis. ściągnąłem programik zainstalowałem. Mam zdjęcie destroyera ale teraz nie chce mi go otwierać w DoubleCad. Co tam jeszcze muszę zrobic by chciał mi otworzyć?

[PiotrCh]

U mnie działa to tak:

otwieram nowy plik w programie jako NormalBlack. Przez opcję z menu głównego Insert-RasterImageReference-FromFile wskazuję ścieżkę dostępu do zdjęcia. Po zatwierdzeniu program w pasku komend (na dole ekranu) pyta o zdefiniowanie pierwszego narożnika, czyli miejsca na ekranie, gdzie będzie zaczepione zdjęcie, po kliknięciu myszką na wskazane miejsce program pyta o drugi róg (np. dolny prawy), wskazujemy i klikamy. Te dwa punkty określają rozmiar naszego zdjęcia i w takie pole (prostokąt) program je wkleja. Zauważ, że po wklejeniu i pojawieniu się zdjęcia na ekranie obiekt ten można dowolnie powiększać/zmniejszać chwytając kursorem za narożnik (po kliknięciu na niego myszką). Jak wyczujesz zasadę pracy w takich środowiskach to zauważysz, że zasady są podobne. Zawsze program komunikuje się z użytkownikiem w oknie komend (zazwyczaj na dole ekranu). Zawsze cały proces jest wykonywany w kilku krokach, przykładowo wskaż punkt zaczepienia, określ parametry (przykładowo dla okręgu to będzie promień), zakończ akcję (podwójnym kliknięciem lub enterem). Generalnie niezbędne jest czytanie komunikatów właśnie z racji tego, że użycie dowolnej funkcji to proces definiowania parametrów, często jest też kilka możliwości, przykładowo okrąg można zdefiniować promieniem/średnicą, ale też można wskazać dwie linie proste i promień, a program wpisze łuk stycznie. Jutro wrzucę fotki.

Piotr

[Zenek_Spawacz]

wiele razy robilem kopie ze zdjecia. Jezeli fota jest z przodu i znasz menzure , zrobienie kopii nie nastrecza zadnych problemow niezaleznie od skali zdjecia. trzeba zrobic na zdjeciu siatke linii i znalezc odnosnik wymiaru poprzez pomierzenie odlegosci miedzy progami , ktore dla kazdej menzury sa znane.Nanosi sie odpowiednio wyskalowana siatke w wymiarze 1:1 na brystol i przenosi wymiary. ja to lubie robic w ten sposob bo mam wtedy zabawe.

[PiotrCh]

Miałem zamieścić zdjęcia i dziś się nie udało. Ale kilka rad co do pracy w środowiskach CAD. Porady są dla tych, którzy dopiero zaczynają korzystanie z programów CAD.

1) Każdy narysowany obiekt - czyli wszystko co na desce widać w postaci linii, wypełnienia czy obiektu rastrowego - jest obiektem edytowalnym. Można zmieniać jego rozmiar, można go przemieszczać i obracać, można go kopiować. Żeby cokolwiek z nim zrobić należy go zaznaczyć. W stanie zaznaczonym najczęściej obiekt zmienia swój wygląd, np. linia staje się linią kreskową (przerywaną). Dodatkowo pokazują się tzw. punkty kontrolne. Przykładowo odcinek prosty może mieć 2 punkty kontrolne, dwa na końcach i jeden w połowie, okrąg może mieć 4 takie punkty, a linia spline takich punktów może mieć wiele. Zaznaczanie obiektu może się odbyć poprzez kliknięcie bądź poprzez zaznaczenie obszaru, w którym elementy do zaznaczenia się znajdują. Ciekawa opcja - zaznaczenie z lewej do prawej nie wymaga ogarnięcia całego obiektu, gdy z lewej do prawej wymaga - wygodna opcja.

2) Praca na warstwach. Zachęcam do pracy na wielu warstwach. Oznacza to tyle, że obiekty o wspólnej cesze umieszcza się na określonej warstwie (Layer). Przykładowo zdjęcie niech będzie na warstwie innej niż obrys spline. Na innej też warstwie umieszcza się linie wymiarowe, na innej wypełnienia itd. Zaleta jest taka, że w każdej chwili można zmieniać atrybuty dowolnej warstw np. zmienić grubość linii, zablokować warstwę do edycji, zmienić kolor, ukryć (warstwa niewidoczna) itd. Warstwy tworzymy klikając na ikonkę z zielonym stosikiem warstw i rączką z wyciągniętym palcem. Tam tworzymy i nazywamy warstwy i określamy atrybuty. Po zdefiniowaniu zamykamy okno. Jak przypisać obiektowi warstwę? Zaznacz obiekt i kliknij w okienko przy ikonce warstw, po rozwinięciu okna kliknij na warstwę, na której chcesz umieścić obiekt i już.

3) Spline. Obrysowując zdjęcie gitary linią spline warto zrobić to jedną linią, żeby nie łączyć. W proponowanym programie spotkałem się z dziwnym przerywaniem pracy splina, nie wiem jeszcze dlaczego. Jak uda nam się skończyć splina to warto się mu uważnie przyjrzeć. Spline faluje i warto go poprawić już po zakończeniu. Wybieramy ikonkę EditTool (na ikonce łuczek i ołówek) i po wskazaniu narysowanego przez nas splina pojawią się punkty kontrolne, które e możemy przemieszczać obserwując krzywiznę naszego obrysu.

Zachęcam do rozgrywania opcji programu, część opcji to rysowanie obiektów, a część to ich modyfikacja, przycinanie, wyokrąglanie załomów, odbicia, kopiowanie, lustro itp. itd.

Ja osobiście nie wyobrażam sobie projektowania bez CAD, to na prawdę ułatwia i oszczędza dużo czasu. Oczywiście to tylko narzędzie. Trzeba znać rysunek techniczny i geometrię, żeby sensownie korzystać z cyfrowej deski kreślarskiej, ona sama nie rysuje;)

pozdrawiam
Piotr

[popik10]

To nie ma sensu według mnie.
Większość programów wektorowych rządzi się własnymi prawami.
Fakt, warstwy dla wielu są wspólne ale pozostałe rzeczy się różnią.
Filozofia corela i ilustratora jest srogo odmienna, nie wspominając o cadach.
Każdy - jeśli chce musi indywidualnie przysiąść i wypracować metodę.
Pozdrawiam

[Zenek_Spawacz]

Inicjatywa PiotraCh jest bardzo cenna. Nie wszyscy moga uporac sie z tym zadaniem sami wiec taki "wyklad" przyda sie napewno!

[PiotrCh]

ok, może nie wyjaśniłem dostatecznie jasno na wstępie jaki jest zakres. Nie chcę włączać w ten wątek wielu programów do grafiki wektorowej. Do rysunku technicznego w wersji cyfrowej AutoCad nie ma sobie równych, według mojej opinii oczywiście. AutoCad to program firmy Autodesk, kto go nie zna, może poczytać podstawowe informacje w wikipedii: http://pl.wikipedia.org/wiki/AutoCAD

To jest po prostu świetna deska kreślarska, która ułatwia pracę przy projektowaniu. Licencja jednak jest na tyle droga, że nie sądzę czy ktokolwiek do rysowania gitar będzie ją kupował, nie ma takiej potrzeby i o tym również jest ten wątek. Program, który zaproponowałem to darmowa alternatywa AutoCada, wcale nie sprawdzałem 10 różnych, żeby wybrać najlepszy darmowy odpowiednik. To na prawdę pierwszy lepszy. Nie ma co przepierać jak w ulęgałkach, bo wszystkie darmowe programy wzorujące się na Autodesku po prostu przegrywają w przedbiegach. Ale projekt gitary to nie projekt stadionu (nie umniejszam tu gitarze, nie w tym rzecz), więc najprostszy darmowy odpowiednik to luksus aż nadto:) Na pewno wystarczy, żeby każdy sobie w nim narysował kształt gitary i sporządził plan w skali 1:1.

Dalej postaram się zrobić przykład od początku do końca z wstawieniem zdjęcia, obrysowaniem splinem, edycją i skalowaniem do 1:1 i przygotowaniem wydruku na kartach A4.
pozdrawiam
Piotr

[molu]

Jest darmowa (okrojona) wersja autocada, dostępna online . Myślę, że do "naszych celów" wystarczająca. Zastanawiam się tylko czy aby autocad nie jest "zbyt wymagający" jeżeli chodzi o obsługę. Nie jest tak intuicyjny, i "user friendly" jak corel, czy inkscape. Przynajmniej dla mnie

T.

[PiotrCh]

molu,
w wolnej chwili przyjrzę się tej przeglądarce dwg (z możliwością edycji). Z doświadczenia jednak wiem, że Autodesk jak daje coś za darmo to tak, żeby narobić smaku;) Programy wzorowane na AutoCad będą miały podobny interfejs. AutoCad i jemu podobne to trochę co innego jak Inkscape, inny cel. To nie są programy dla grafików komputerowych tylko do celów inżynierskich, żeby tworzyć dokumentację techniczną. To deski kreślarskie, świetne możliwości konstruowania geometrycznych układów i doskonałe możliwości wymiarowania. Zachęcam szczerze, od kilkunastu lat działam w AutoCadzie i wiem, że nauczyć się go to moment, potem tylko wprawa. Dlaczego do tego wątku program ala AutoCad, nie zaś Inkscape? Bo jak myślę o planach gitary, to widzę rysunek techniczny. Jak widzę kształt gitary to widzę połączone krzywizny w układ geometryczny, zdefiniowany, zwymiarowany i do tego celu deska kreślarska jak ulał pasuje. Oczywiście każdy pracuje w tym co lubi. Ja zrobię tutorial w tym programiku, który podlinkowałem (nie jestem dystrybutorem i nie czerpię korzyści;) ), ktoś z was może zrobić to samo pod program dedykowany grafikom komputerowym, będzie wtedy pełniej i więcej ludzi skorzysta, a taki jest cel forum, żeby dzielić się swoją wiedzą i umiejętnościami, nie tylko pokazywać gotowy produkt;)
pozdrawiam
Piotr

[PiotrCh]

No dobrze, nie wiem jak mi pójdzie załączanie zrzutów z ekranu, ale opisy dam na początku. Opisy powinny przystawać do informacji ze zdjęć ponumerowanych od 1 do 16. Na zdjęciach starałem się uwidocznić niezbędne informacje, oczywiście potrzeba cierpliwości i prób.

1) Otwieramy czyste płótno metryczne czarne tło

2) Importujemy zdjęcie poprzez menu Insert

3) podczas wklejania program pyta o pierwszy i drugi róg obiektu. Tak się definiuje rozmiar. Warto przyjrzeć się komunikatom, program podpowiada ile w mm ma nasze zdjęcie w oryginale i tworząc ten obiekt warto go wkleić w takim samym rozmiarze, wówczas nie stracimy na jakości. Te informacje są w dolnym lewym rogu.

4) Definiujemy warstwy. Na zdjęciu widać jak definiujemy nową warstwę (New Layer) w okienku pojawi się nowa warstwa, warto ustawić jej atrybuty, kolor linii, jej grubość..
Po zdefiniowaniu zamykamy okno warstw.

5) Widać zdefiniowane 2 nowe warstwy, zdjęcie i spline. Na zdjęciu będzie fotka gitary, warstwę tą potem zablokujemy (ikonka kłódki przy nazwie warstwy) ale to dopiero wówczas, gdy fotkę na warstwie umieścimy.

6) Zaczynamy splina. Na zdjęciu widać, która to ikonka. Na rolce myszki jak już zauważyliśmy mamy zooma. Rozpoczynamy w obrysowywanie. Tu nie będę tłumaczył, trzeba spróbować i wszystko będzie jasne.

7) Na tym zdjęciu widać pierwszy spline, żeby kontynuować najeżdżamy na koniec poprzedniego splina, aż pojawi się znak, że program widzi, że chcemy zacząć w tym miejscu, jedziemy z obrysem dalej.

8) Widzimy całego splina (czerwona linia)

9) Przystępujemy do skalowania. Szybko rysujemy linię przez siodełka na moście i linię na siodełku przy główce. Do rysowania linii służy funkcja line.

10) rysujemy linię wymiarową pomiędzy kreskami ograniczającymi menzurę.

11) skalowanie. Do tej operacji używamy funkcji scale. Znajdujemy ją na prawym pasku ikonek, ikonka ma dwa kwadraty większy i mniejszy w środku. Po najechaniu kursorem na tę ikonę pojawi się napis scale. Po wybraniu program każe zaznaczyć elementy do przeskalowania. Zaznaczamy wszystko. Zdjęcie się nie zaznaczy bo jest na warstwie zablokowanej do edycji. Jak wybierzemy wszystkie elementy - potwierdzamy enterem. Dalsze pytanie programu to polecenie wskazania punktu bazowego, względem którego nastąpi skalowanie. Można wskazać punkt pośrodku elementów. Następnie program pyta o współczynnik skali, należy go wyznaczyć x=647,7/241,18 = 2.685546. Jak widzicie założyłem menzurę 25,5 cali, nie wiem czy tak jest w przypadku tej gitary, dałem przykładową. Po wprowadzeniu współczynnika akceptujemy enterem i obrys wraz z liniami pomocniczymi i linią wymiarową zostaje przeskalowany. Obok linii wymiarowej powinna się pojawić wartość menzury w mm 647,7. Od tej pory obrys jest w skali 1:1 (o ile prawidłowo zidentyfikowaliśmy menzurę).

12) Rysujemy siatkę linii pomocniczych. Jako, że drukujemy do formatu A4, niech wymiary siatki będą odpowiednio mniejsze, aby były widoczne pomiędzy marginesami. Narysowałem 200x285 (A4 ma 210x297). Narysowałem 1 okienko i skorzystałem z funkcji copy. Funkcja ta jest pod ikonką na prawym pasku ikon (jedno kółeczko-strzałeczka-dwa kółeczka ). Z funkcji tej korzystamy w następujący sposób: wybieramy ikonkę, program prosi o zaznaczenie elementów do kopiowania - zaznaczamy i zatwierdzamy enterem. Program pyta o punkt bazowy - wybieramy lewy górny róg prostokąta i dalej kopiujemy poprzez klikanie myszką w punkty, gdzie chcemy umieścić kolejny element. Trzeba popróbować. Kończymy kopiowanie enterem.

13) Widzimy nasz obrys i siatkę linii pomocniczych. Żeby zmieścić obrys na 6 okienkach obróciłem go nieco za pomocą funkcji Rotate (na prawym pasku strzałka w kształcie koła). Standardowo, po kliknięciu na ikonę program pyta o obiekty do obrócenia. Zaznaczamy i zatwierdzamy enterem. Potem pyta o punkt bazowy i po wskazaniu kręcimy do woli lub z klawiatury wpisujemy konkretną wartość kąta.

14) Przygotowujemy nasz obrys do wydruku. W tym celu definiujemy tak zwane widoki. Na zdjęciu widać gdzie jest ta opcja umieszczona. Widok definiuje się rysując zakres na ekranie. Ja tworzę jeden widok dla jednego okienka siatki linii pomocniczych, z tym że widok ten ma większe pole, żeby całe okno siatki było wewnątrz widoku. Nazywamy widoki według uznania, ja nazwałem kolejne widoki ib1..ib2..ib3.....ib6. Żeby podczas definiowania widoków nie wchodzić za każdym razem w menu, wciskamy prawy klawisz myszy i w szybkim menu pojawia się pytanie o powtórzenie ostatniej funkcji REPEAT CREATEVIEW. Klikamy i zaznaczamy nowy widok, nazywamy go odpowiednio i gotowe.

15) Widok okienka po zaznaczeniu obszaru widoku - tu definiujemy nazwę widoku.

16) Gdy mamy już wszystkie widoki zdefiniowane - możemy drukować. Ja mam ustawioną drukarkę pdf. Wybieramy opcję drukuj, w oknie drukarki zaznaczamy widok, który chcemy wydrukować (mamy 6 widoków), odznaczamy opcję dopasowania skali Fit, nie chcemy skalowania, mamy już obiekt w 1:1. Patrzymy na podgląd wydruku, czy wszystko gra (full preview) i drukujemy. Po wydrukowaniu 6 widoków mamy puzzle do wycięcia i sklejenia w całość. Jeśli ktoś ma dostęp do plotera to oczywiście robi 1 widok dla całości i plotuje z rolki:)

Mam nadzieję, że z opisem i zrzutami z ekranu będzie można rozpocząć pracę w tym prostym i przyjemnym programie. Obrys jest zrobiony naprędce, żeby tylko pokazać dostępne funkcję i zobrazować proces. Warto popracować.
pozdrawiam
Piotr

[PiotrCh]

cd.

Przykład obrysowania splinem to tylko przybliżenie kształtu, w mojej opinii jest to minimum. Na pewno tak nie da się projektować niczego nowego, a jedynie odtworzyć z jakąś dokładnością kształt tego co już jest. Dwa poniższe zdjęcia pokażą przykład zidentyfikowania promieni krzywizn stycznie wpisanych w kierunki proste. To też nie jest sposób, ale już dużo lepszy od splina. Na zdjęciu 17 widać linie pomocnicze, na zdjęciu 18 widać efekt końcowy. Górna część to spline, dolna krawędź to krzywizny w postaci łuków kołowych. Może na zdjęciu tego dobrze nie widać, ale z bliska tak, widać, że kształt z regularnych krzywizn jest lepszym odwzorowaniem niż spline. Projektując nowy kształt warto powalczyć jednak z konstrukcją geometryczną niż z rysowaniem splina "pod oko".

Wykorzystane funkcje to:

1) rysowanie okręgu w sposób Styczna Styczna Promień. Klikamy na opcję rysowania koła i wybieramy opcję StycznaStycznaPromień (TangentTangentRadius) wpisując z klawiatury TTR (skrót) i zatwierdzamy enterem. Teraz tylko wskazujemy dwa kierunki i ciągniemy myszką do uzyskania odpowiedniego promienia. Można też wpisać z klawiatury.
2) Przycinanie niepotrzebnych linii konstrukcyjnych. Funkcja Trim. Znajduje się na prawym pasku ikonek (linia prosta od połowy przerywana, przecięta linią ukośną). Funkcja działą tak, że zaznaczamy obiekty, które się przecinają, akceptujemy zaznaczenie enterem i wskazujemy obiekty do odcięcia.

Przy konstruowaniu linii pomocniczych warto korzystać z opcji "chwytania za obiekt". Przykładowo gdy chcemy poprowadzić linię prostopadle do innej. Funkcja ta to Snap. Gdy prawym klawiszem myszki rozwiniemy szybkie menu to na pasku pojawi się opcja local snap. Gdy ją rozwiniemy to będziemy mogli wybrać sposób złapania obiektu, np: stycznie (Tangent), dowolny bliski punkt (Nearest On Graphic), stycznie do łuku (Tangent), prostopadle do linii (Perpendicular) i jeszcze kilka innych. Wart popróbować - to duże ułatwienie w konstruowaniu linii pomocniczych.

Miałem podać tylko przykład obrysowywania splinem - na prośbę kolegi Pabovero, ale zahaczam o konstrukcje geometryczne po to, żeby zachęcić do projektowania kształtu według zasad geometrii. To tylko podstawowe funkcje, można łączyć proste z łukami, ze splinami, wszystko w sposób styczny.
Na tym chyba koniec tego wątku. Mam nadzieję, że nie zanudziłem i że w oparciu o te wskazówki można podziałać już samodzielnie.
Pozdrawiam
Piotr

[ Komentarz dodany przez: kombinat: 2013-04-17, 20:55 ]
Kawał roboty, przyklejam.

[molu]

Znalazłem wątek poświęcony tworzeniu planów ze zdjęć. Do poczytania na forum Luthier Talk.

T.

[appj]

Swoją drogą, na zdjęciu np. 13 widzę ogromne podobieństwo do ESP Snakebyte :P