Forum Lutnicze

Tak właśnie jest z nitro i z drewnem o otwartych porach. Ja lakierowałem olchy i raz jesion więc dziurek nie było i na pewno szybciej osięga się zadowalajęcy efekt. Ale ja mam też innę filozofię lakieru nitro. Dla mnie to przede wszystkim era vintage i pewien poziom niedoskonałołci mnie tu nigdy nie będzie raził. Między innymi po to wymyłlono grube i twarde lakiery żeby zadowolię oko klienta. Lakier nitro (jełli jest tylko nitro o jest cieniutki) zawsze prędzej czy póęšłniej siędzie i pokaże słoje, pory, nierównołci, spoiny klejenia deski itp itd. Ale właśnie... o co chodzi? ęšłĽeby było jak z plastiku i szkła? To wtedy trzeba poli kłałę, a dla dobrego samopoczucia na to nitro - w tedy można szpanowaę, że gitara vintage . Nitro musi byę cieniutkie, żeby było tym czym kiedyś było na gitarach. Wielu słyszy różnicę pomiędzy cienkim nitro a grubym poli, a niektórzy nie słyszę tylko widzę. I dylemat gotowy:)

PS:
politura też siada po pewnym czasie. Drewno nie jest materiałem gładkim i równym bo ma niejednorodnę strukturę włókien i przyrostów, która pracuje. Politura to pokaże. Ale to wszystko jest zgodnie ze sztukę, a instrument ma szanse graę drewnem, a nie sztywnę skorupę. Niektórzy lutnicy nie decyduję się na wysoki połysk politury właśnie z tego powodu, że w łwietle refleksy pokażę te nierównołci. Nie dla każdego to jest wada. Tak po prostu jest. Zawsze można sztywniej i grubiej.

Ciekawy punk widzenia Piotrze, podnoszęcy na duchu w łwietle perspektywy spędzenia kolejnych tygodni w oparach nitro przy próbie wydobycia lustra - chyba przyjmę Twoję filozofię

Znam to, jak pory się błyszczę.
Zanim się dowiedziałem o wypełnianiu porów 2 lata temu, to lakierem je wypełniałem i wycierałem wszystko do drewna wiele razy.
Rzeczywiłcie trudno decyzję podjęę co zrobię, jak już gitarka i grainfiller ma włałciwy kolor.
Jak nie chcesz już szlifowaę wszystkiego do drewna, to jak wypolerujesz powierzchnię i wszystko będzie się błyszczało, to może nie będzie się tak w oczy rzucało.

Ale jak ja bym nie był z tego zadowolony i bym musiał na to patrzyę, to pewnie bym zeszlifował i polakierował jeszcze raz.
Teraz jak spróbowałem, to będę pory szelakiem i pumeksem zamykał, nie takie straszne. Nie wiem nawet czy dobrze to robię, ale widzę żę pory się wypełniaję.
Wszyscy piszę też, że na szelak można wszystko położyę.


Tak, to dłuto to Pfeil nr 7.
Ciekawe że nie reklamuję na nim nazwy - nawet podoba mi się to.
Ja nie będę w pokrywkach porów wypełniał

W lakierowaniu nie da się dobrze podpowiedzieę bo każdy inaczej czuje bazę. Kiedyś pamiętam jak ktoł robił politurowanie wg czyjejł recepty i pokazał opłakany efekt lepięcego się drewna, z paękami i grubym okładem szelaku, a potem miał pretensję, że go w kanał wpułcili Tak samo jest z nitro. Trzeba mieę wypracowanę swoję własnę technikę, materiały, technologię i w kołcu jest dobrze. Przyjaciel lutnik kiedyś mi powiedział - nie kładęšłnitro, nikt nie doceni tej roboty bo nitro kładzie się min. w miesięc... i to jak już się umie (bez wtopy). Więc dopóki robimy gitary dla siebie samych - to jest psychiczny luz. Ale jak już w grę wchodzi zlecenie komercyjne, a gołę nie rozumie, że to jest inna bajka niż zalanie deski twardym lakierem i doszlifowanie do kształtu.. to mamy problem.

Kak pisze: 2022-09-02, 09:19 Tak, to dłuto to Pfeil nr 7.
Ciekawe że nie reklamuję na nim nazwy - nawet podoba mi się to.

Fajne dłutko, można rzeęšłbię. Ja również używam dłut kształtowych o dużym promieniu, takie prawie płaskie, a jednak z promieniem i do tego wyostrzone po lekkim łuku patrzęc z góry. Ale warto popróbowaę i znaleźć swój kształt i opanowaę nim pracę. Dobre dłuto to jednak podstawa.

Do zrobienia topu przyda się jeszcze cyklina łabędzia szyjka Do tego diamentowa płytka do ostrzenia i obcięgacz. Takę cyklinę można ładnie wypracowaę top w LP.

No właśnie patrzęc na Twoje dłuta doszedłem do wniosku, że to takie jest mi potrzebne a nie płaskie.
Powoli zbieram potrzebne narzędzia. Ale nie wiem co to jest obcięgacz

Tu znajdziesz dobre obcięgacze: https://dluta.pl/pl/p/Stalka-obciagacz- ... k_EALw_wcB

Potem musisz nauczyę się je ostrzyę i prawidłowo pracowaę obcięgaczem. Jest kilka fajnych filmików na YT jak to robię, ale i tak tylko praktyka i jeszcze raz praktyka. Często podostrzaę bo tylko wtedy cyklina pracuje jak trzeba.

To w takim razie obcięgacz to jest to co leży pod dłutem Pfeil na moim ostatnim zdjęciu
Z trójkętnym przekrojem.
https://www.sklep-do-drewna.pl/cykliny/ ... -kunz.html
Próbowałem parę razy ostrzyę cyklinę. coś to daje, bo zdrapuje lepiej, ale mam wrażenie, że nie jest łatwo zrobię, żeby ta zdrapujęca częłę cykliny tyle samo wystawała na całej długołci.

Ok, zmylił mnie kształt, przez moment pomyłlałem, że to skrobak, albo jakił pilnik. Nigdy nie robiłem takim, ale skoro jest to pewnie się da. Jak cyklina jest dobrze przygotowana to robi wiórki a jak ęšłle to pył.

Adamie, cyklina ma cięę, nie drapaę. O ile gładzenie cyklinę drewna miękkiego nie jest łatwe, to na jaworze lub innym twardym drewnie powinna łmigaę, nawet kiepsko naostrzona. Wyraęšłne strużyny powinny powstawaę.

Sam nie umiem ostrzyę dobrze cyklin i używam do tego celu papieru wodnego 400. Czasem wyjdzie lepiej, a czasem gorzej.

Obcięganie polecam wykonaę na cyklinie założonej w imadle, wtedy dużo rzadziej wychodzę mi nietnęce krawędzie. Prostokętnę cyklinę ostrzę z obu stron, więc mam cztery krawędzie na jednym ostrzeniu. Czasem krawędęšłtępi mi się szybko, a czasem tnę i tnę, a potem kilka razy bez ostrzenia ponownie obcięgam i dalej działa. Uważaj gdy masz cyklinę założonę do imadła, łatwo da się na nię nadziaę i się zranię. Najlepiej nie zostawiaę jej w imadle gdy się z niej nie korzysta.

Dzięki wam. Dobrze wiedzieę że tępa robi pył a ostra wiórki.
Nie zwróciłem uwagi co moja robi i jak robi, ale jakoł drewno usuwała.
Ale pamiętam ęšłe chciałem wygładzię deskę (spanish cedar) z której żywica wychodzi porami i po jednym ruchu cała cyklina mi się zapchała i zakleiła od tej żywicy. Z wszystkich czterech stron ję ekspresowo zapchałem. Nie chciała już więcej zbieraę.

Spróbuję naostrzyę cyklinę w imadle, bo ostatnio jakoł w ręku wszystko trzymałem i o blat opierałem.

Wczoraj przeszlifowałem róg poszelakowanej deski.
Najpierw papierem 1200. Nie mam jeszcze nic do polerowania.
Znalazłem w szafie wosk do skóry, tzn do sofy, kurtek skórzanych itp. i nim spróbowałem. Zbyt dużo to nie dało.
Wytarłem to i przeszlifowałem zwilżonym papierem 2000.
Spróbowałem przetrzeę bardzo rozciełczonym szelakiem, tzn 1/3 (1lb cut) szelaku zmieszane z 2/3 spirytusu.
Może i ciut bardziej błyszczęce się zrobiło, ale i paski po tamponie zostały.
Sę napewno po tamponie bo przed tamponem było całkowicie gładkie po szlifowaniu papierem 2000.
Jak bym się nauczył kłałę szelak bez zostawiania tych wzorków, to było by dobrze.

Takę powierzchnię lakieru jaka jest na tym Les Paul'u Junior z 1964 roku, to ja od ręki robię szelakiem

Jeżeli chodzi o cykliny, to ja sobie robię z brzeszczotów tanich pił z marketów. Materiał jest wystarczajęcy. Ostrzenie - cała filozofia ostrego narzędzia. Ja miałem tu w Radomsku kontakt ze Stolarzami, więc mam prołciej. Podstawa, to dokładnie wyszlifowana krawędęšłpod katem prostym do płaszczyzny boku ( pilnik gładzik / jedwabnik/ nr 3, kamieł szlifierski lub papier łcierny wodny 400-800 ) i po wyprowadzeniu krawędzi szlifowanie obustronne płaszczyzn bocznych prawie do lustrzanej powierzchni. Tworzy się wtedy bardzo ostra , pozbawiona nierównołci krawędęšł. To jeszcze wymaga uzyskania tego "daszku", który tworzy się w momencie, kiedy twardym, okręgłym przedmiotem ( trzonek zaworu samochodowego, wkrętak okręgły CrV, trzonek gwintownika Itp.,) przecieramy tę węskę płaszczyznę pod kętem zbliżonym do 15 deg, sprawdzajęc palcem formowanie się ostrza. Tu potrzeba trochę wprawy i nie ma problemu. Zresztę, jest na forum i w necie dużo informacji na ten temat. Przykładowo https://www.stewmac.com/luthier-tools-a ... er-blades/ https://www.stewmac.com/video-and-ideas ... mple-jigs/ Na YT jest też informacja o innowacyjnej cyklinie, ale mnie nie przekonuje. https://www.stewmac.com/luthier-tools-a ... e-scraper/
Pozdrawiam, Ryszard

Dzięki, przydatne wiadomołci.
Trzonek zaworu samochodowego Nie mam, ale kiedyś takie szlifowałem.
Grube te amerykałskie cykliny.
Jak kupiłem pierwszę cyklinę, to się zastanawiałem dlaczego one są takie cienkie że można je wygięę. Takę wygiętę trudniej jest coś wyrównaę niż sztywnę.


W walce z paskami które tampon zostawia, stwierdziłem że one są zrobione z szelaku.
Póęšłniej zmieniłem zdanie bo na zupełnie płaskiej powierzchni sam spirytus też malutkie paski zrobił. Pewnie rozpułcił trochę szelak.

Wzięłem nowy kawałek miękkiej bawełny i samym spirytusem przetarłem kilka razy, ale czułem że zaczynał się trochę kleię i szelak zmatowiał, to przestałem.
Po paru minutach oględałem powierzchnię.
Była matowa ale w jednym rogu w jakił sposób zrobiła się błyszczęca...z kęd się to wzięło?

Przeszlifowałem powierzchnię papierem 2000 i jeszcze raz spróbowałem przetrzeę samym spirytusem, ale tylko jeden raz, jedno pocięgnięcie.
Trochę zmatowiało ale po kilku minutach zaczęło się błyszczeę...niesamowite
Kilka razy tak zrobiem, raz na 10 minut i nawet nie ęšłle wyględa.
Tylko muszę się nauczyę powierzchnię drewna lub lakieru szlifowaę na płasko, bo widaę że światło się załamuje na nierównołciach.

Tylko na prawym górnym rogu deski to próbowałem. Reszta deski jest cała w paski i mniej błyszczy.

Piękniscie