Forum Lutnicze

Zwrócił się do mnie znajomy z prośbą o doprowadzenie do stanu używalności gitary klasycznej - tak przynajmniej wygląda.
Sprzęcicho raczej na opał, ale wartość sentymentalna, teściu grał na niej , a teraz chce aby wnuczka grała. No dobra, znajomy itd, więc orzekłem, że dopiero po oględzinach zapodam co i jak i za ile.
Oględziny : struny stalowe, gryf odspojony (stopka)- ktoś poskręcał go śrubami i "skleił" wikolem; poziom podstrunnicy w stosunku do mostka niższy o ok 6-7 mm, popękane i odklejone żebrowanie wewnętrzne, mostek naderwany i przykręcany na wkręty do pudła, szczeliny wypełnione wikolem; płyta wierzchnia sklejka świerk- coś tam-świerk, lakier nitro spękany jak w markowym instrumencie z dawnych lat, klucze nie oryginalne - powinny być z tulejami, były gołe i wiszące w powietrzu- inny rozstaw otworów niż powinien .
Ale to dopiero początek, bo jak próbowałem odspoić podstrunnicę, to się okazało, że jest ona z dębu pomalowanego bejcą.
Na pierwszy ogień poszedł mostek, grzanie, podważanie, poszło. I ZONK! pod mostkiem , w płycie brakowało 3/4 masy, której role przejął klej, mostek chyba bukowy.
Teraz gryf i przyległości. Grzanie trochę pomogło, ale i tam domorosły fachowiec używając wikolu pozalewał szczeliny i skutki były opłakane. Nie dało się za chińskiego boga wyjąć stopy z pudła, więc podjąłem decyzje o całkowitym odspojeniu podstrunnicy. Kuźwa , wtopa na całego !
Okazało się, że podstrunnica przyklejona jest klejem mocznikowym, deseczka wycięta z materiału z uskokiem słojów i musiała pęknąć! Jakby kiełbasę ukroił.
Powiadomiłem zleceniodawcę o ruinie, ale on nawet nie mrugnął i orzekł - odbudować ! Kupno NOWEGO, lepszego jakościowo instrumentu w cenie niższej od kosztów naprawy nie wchodziło w rachubę. No kuźwa, sierp tatowy !
Zdemontowałem wszystko do cna, oczyściłem z lakieru, dorobiłem mostek z palisandru ( mam deskę podłogową i to się super sprawdza), dopasowałem stopę do pudła, skleiłem rozerwany klocek trzymający gryf (titebond wdmuchniety sprężonym powietrzem), skleiłem/ podkleiłem ożebrowanie ( klej kostny), podstrunnicę wyciąłem z mahoniu i naciąłem sloty, spasowałem podstrunnice z gryfem i pudłem (ustawienie kąta), wkleiłem (titebond) gryf i "zaszpuntowałem" w kanale jaskółczego ogona ( luz był ok 1,5 mm !, nabiłem progi obrobiłem na gotowo i przykleiłem do gryfu (klej kostny).
Teraz lakierowanko. Nitro nie wchodził w rachubę, bo wnikając z pęknięcia powodował by podnoszenie się krawędzi, a ja nie miałem zamiaru psuć tego świetnego efektu starego lakieru, więc matowanie i akryl 2 składnikowy na całości. Teraz matowanie i polerka. No i drugi zonk. Jak jeszcze dało się w miarę wypolerować dek i plecy, to o boczkach zapomnij! dałem do zakładu stolarskiego na lakiernię i też dupa blada! Nie potrafili sobie dać rady. Decyzja- boczki zostają w macie. Czyli matowanie papierem do 2000 i tylko woskowanie. Efekt oceniam na 4+.
No i został temat mostka. Pierwotna os gryfu była przesunięta o ok 4 mm , co skutkuje niesymetrycznym mostkiem dopasowywanym do istniejącego miejsca. Mostek spasowany, ubytki sklejki w miarę uzupełnione (trociny z klejem), przyklejony ( klej kostny), mostek ustawiony, siodełko spasowane do stosownej akcji i mogę powiedzieć, że wyszło jako tako.Lepiej chyba niż w oryginale.
Sprzęt stroi, gada i jest taki ...., no powiedzmy do strawienia, albowiem jak mawiał mój antenat, chu..m chrzanu nie nakopiesz, potrzebny jest szpadel.
Poniżej obrazowa fotorelacja z tego ,co nie zapomniałem uchwycić.

Przede wszystkim brawo za cierpliwość i chęć rzeźbienia. Jak widać najgorszego paździocha można przywrócić do życia. Teraz to na bank jest lepsza niż w oryginale. Ustawiona, porządnie poklejona i jeszcze normalne drewno na podstrunnicy i mostku.

I nigdy więcej. Drugi raz nie podejmę się zadania i to nie ze względów finansowych, a raczej z przekonania, że paździerz, to paździerz, a oczekiwania zleceniodawcy zmierzają do uzyskania w efekcie czegoś, czym nigdy nie będzie. Z wiadomych względów.
Pozdrawiam, Ryszard

Racja
Niektórych tematów nie warto dotykać, ale człowiek całe życie popełnia błędy

No w końcu coś zacząłeś robić Rysiu

Takich poprawek, regulacji, no nie związanych z naprawą paździerza, to robi się sporo. Zwykle na rozpoczęcie roku szkolnego i sezonu szkoły muzycznej.
U nas jest mało muzykujących, więc i roboty niewiele.
Ale tak się kraje, jak materii staje.
Pozdrawiam, Ryszard

Witam.
Czasami ktoś chce "rewitalizować" coś takiego z przyczyn sentymentalnych.
Kilka razy kumple podrzucili " takie coś ".
Jedna gitara produkcji NRD rozpadała się pod palcami - wszystko.
Taki kleje były - po czasie - rozpad.
Ale cóż ? - trzeba było zrobić.
Gratuluję i współczuję.
Pozdrawiam.

Z wyglądu gitara jest estetyczna, a co do dźwięku to jestem pewien, że Ryszard nawet wyrób drewnopodobny zdyscyplinuje/-ował skutecznie do spełniania wszelkich wymaganych standardów.
Jestem zdania że wszystko co składa się z litego drewna dopóki nie zostało przetrawione przez grzyba to warto jeszcze naprawiać. W tym wypadku płyta była ze sklejki i ja bym się nie zdecydował na wszystkie te zabiegi, ale jeśli komuś ta gitara przywraca najpiękniejsze chwile życia , to w obecnym stanie te chwile stały się jeszcze piękniejsze, i dla takiego uśmiechu radości muzykującego warto to wszystko czynić. Przecież instrumenty, dźwięki które emitują, radość grającego i słuchających , wszystko to jest subiektywne i oparte na emocjach.
Piwko dla Ryszarda, za charakter i kunszt.
Pozdrawiam.

Co do brzmienia, to nie będę się wypowiadał, jako, że jest to odczucie subiektywne, ale ci, którzy mieli w rękach sprzęty z minionego wieku- no name, mają wyrobione zdanie.
Ta, na moje drewniane ucho jest głucha, ale być może moje przyzwyczajenie i osłuchanie w strunach metalowych takie wrażenie czyni.
W sumie, to nie dla walorów akustycznych ta gitara stanowi dla kogoś wartość samą w sobie i pewnie ma on taką świadomość.
Ważne jest to, co napisał Waldzither9.
Pozdrawiam, Ryszard