I proszę, ile niesamowitej wiedzy płynie w temacie, jeżeli prowadzi się normalną rozmowę, a ile przyczynków, aby pewne poruszone wątki zgłębiać
.
Filozofię pojęcia lutnik prawie mamy rozkminioną - prawie, bo do końca nigdy nie zdefiniujemy jej na gruncie współczesnego oglądu procesów tworzenia/produkcji instrumentów lutniczych.
Co do dotychczasowych wpisów pełna zgoda, natomiast, jak mniemam, diabeł tkwi w szczegółach, a tych jest tyle, że należało by je najpierw skatalogować, a potem ustalić wspólny mianownik.
Ja chciałbym się tutaj odnieść tylko do jednego elementu tych "puzli", a mianowicie tworzywa, w którym działa nasz lutnik.
Drewno u niego jest przygotowywane wg tradycyjnych metod, czyli z wykorzystaniem naturalnych procesów przechodzenia drewna od ścinki do produkcji. On sam wybiera - na podstawie posiadanej wiedzy gatunek, pochodzenie, wiek, miejsce w pniu, itd., gdyż to gwarantuje mu powtarzalność i jakość.
Nie sądzę, aby drewno to było suszone zaraz po zrywce. Ono X lat po zgrubnym wyselekcjonowaniu "sezonuje się"; potem następuje rozkrój i znowu sezonowanie - my tu często używamy określenia "odpoczywa" po kolejnych etapach ingerencji w jego strukturę. W dalszej kolejności poszczególne etapy kontrolowane są co do jakości brzmieniowych itd. - nie będę opisywał procesu technologicznego, bo to wymagało by napisania książki.
I tutaj dochodzę do momentu, w którym na każdym etapie pozyskiwania drewna, nadawania mu kształtu styka się on z narzędziem, a tym samym metodą usuwania jego nadmiaru z konkretnego miejsca, na konkretny wymiar - tu następuje zderzenie clou dysputy związanej z zastosowaniem przemysłowych metod (CNC) i narzędzi ręcznych.
Zwracam uwagę, że na obrabiarkach z narzędziem wirującym (frez) drewno jest obrabiane poprzez poprzeczne cięcie/rozrywanie włókien - wyjątek stanowi strugarka.
Czy są opisy/badania nad skutkami dla drewna lutniczego ? Czy nie powoduje to istotnych zmian we właściwościach onego? Dla małego detalu mogą być nie istotne, ale czy dla płyty rezonansowej gitary/ instrumentu nie pozostają one bez wpływu lub czy można mówić o granicy, do której nie ma to znaczenia?
Sztuka wytwarzania narzędzi ręcznych i ich użytkowania została najlepiej pokazana na przykładzie Japonii i cóż się okazuje? Tam jest ona dobrem/skarbem narodowym !
I nie za CNC, a za rzemieślnicze wyroby płacimy krocie, bo w nich jest zawarte tysiące lat pracy i myśli twórczej człowieka.
Zbyt filozoficzne rozważania? nie sądzę, gdyż filozofia jest podstawą mądrości we wszystkich aspektach naszego życia, w tym i tworzenia instrumentów.
Znakiem naszych czasów jest masowy, tani i łatwy dostęp do wszelkich dóbr, a to może zapewnić produkcja wielkoprzemysłowa, zautomatyzowana do granic absurdu, dająca nieskończoną ilość klonów, nastawiona na wielki zysk, tak jest i z fabrykami instrumentów .
I ok! Ale nie wszędzie da się to zastosować, bo tam, gdzie występują subtelności nieosiągalne dla masówki, jest właśnie miejsce na wytwory ludzkich, wspaniałych rąk, czyli np. LUTNICTWO, rękodzieło.
Pozdrawiam, Ryszard
), wyginam, docinam, cyklinuję/szlifują, cyklinuję. 
