... z dumą prezentuję najlepszą mandolinę na świecie!
Od pewnego czasu mandolina jest najbliższym mi instrumentem. Posiadam starego Defila, Ibaneza M615OPN oraz bardzo stary egzemplarz nieznanego mi autorstwa. Czerpiąc z doświadczenia gry na tych trzech bardzo różnych instrumentach, postanowiłem wykonać idealny dla siebie instrument.
Kształt gryfu postanowiłem zaczerpnąć z Ibaneza, jednak jego długość zredukować do najczęściej używanych progów 12'tu. Kąt jego pochylenia postanowiłem zastosować bliski temu w Ibanezie. Kształt pudła patrząc z przodu, zaczerpnięty ze starej, nieznanej mi marki, ale patrząc z boku... płaska jak Defil.
Tył, boki, gryf - jesion
Top - świerk, który miał być podłogą
podstrunnica, mostek - heban.
I żeby nie było tak słodko.....
... założenie pierwszych strun przyniosło zachwyt brzmieniem..... założenie kolejnych rozczarowanie i strach... nacisk napinanych strun na mostek okazał się zbyt duży dla cieniutkiej płyty wierzchniej, o bardzo słabym belkowaniu..... kilka dni potrzeba było na zebranie sił i odwagi na otwarcie instrumentu. Jestem bardzo początkujący i dla mnie to operacja na otwartym sercu. Jednak nie ma tego złego, zdjąłem tylną płytę, przemyślałem od nowa belkowanie, poprawiłem przy okazji główkę i gryf, który stał się wygodniejszy.
Chwile grozy z trzeszczącym drewnem na kolanach, o krok od wepchnięcia pięknego hebanowego mostka wgłąb rezonansowego pudełka z pewnością zaprocentują bardziej pokornym projektowaniem kolejnych instrumentów.
Teraz kiedy strach już minął, pozostało zadowolenie... i przyjemność z gry. Postaram się jeszcze dziś dołożyć kilka poprawnych zdjęć, ew. krótki filmik z brzmieniem.... jeśli oczywiście kogoś interesuje efekt mojego samozwańczego, domorosłego lutnictwa. Serdecznie pozdrawiam.
